Zorg Mishandelt bij Dementie

Een volgende stap gezet in het proces waarmee ik al sinds begin 2015* bezig ben: het openbaar maken en aan de kaak stellen van “Foltering en Onmenselijke of Vernederende Behandeling of Bestraffing” van verwarde mensen en mensen met dementie in het bijzonder.

De Wet Zorg en Dwang zal pas op zijn vroegst in 2020 ingaan en dan zal in de praktijk nog maar moeten blijken of het  bestaande ‘gesloten wereldje’ ook maar iets zal veranderen aan haar al decennia lang onveranderde gedrag. Op papier ziet het er goed uit: “Het uitgangspunt van de Wet Zorg en Dwang is ‘Nee, tenzij’. Dat wil zeggen dat vrijheidsbeperking, of ‘onvrijwillige zorg’ zoals het in deze wet heet, in principe niet mag worden toegepast, tenzij er sprake is van ernstig nadeel. De wet benadrukt dat onvrijwillige zorg een allerlaatste optie is. De Wet Zorg en Dwang gaat uit van een getrapt zorgmodel. Als het niet lukt om een vrijwillig alternatief te vinden voor de onvrijwillige zorg, wordt er steeds meer (externe) deskundigheid ingeschakeld om mee te denken. Deze nieuwe wet vervangt de huidige Wet Bopz.”

Met een toenemende ‘winstdoelstelling’ voor verpleeginstellingen en een (door dezelfde overheid als die de Wet Zorg en Dwang maakte) steeds hogere drempel om mensen opgenomen te krijgen want ‘zo lang mogelijk thuis’ zullen de bestaande praktijken in het huidige ‘zieke systeem’ alleen maar worden versterkt…

Zoals Dr. Anneke van der Plaats al in 1994 schreef in haar proefschrift: “… alle zorg, in welke situatie dan ook, gaat om gesloten systemen, waarbinnen verzorgde(n) en verzorger(s) in vreemde machtsrelaties ten opzichte van elkaar kunnen komen te staan. Organisaties in de gezondheidszorg, zowel intra- als extramuraal, neigen tot vorming van gesloten gemeenschappen, waarbinnen vooral de zichtbaarheid van de handel en wandel van de zieke centraal staat. Deze zichtbaarheid is nodig om ziekteverschijnselen te kunnen signaleren en observeren. Gedrag wordt geobserveerd en vervolgens geïnterpreteerd in termen van gestoordheid. De zichtbaarheid van de ‘patiënt’ is tevens nodig voor de voortgangsrapportage en de gelijke bejegening van iedere zieke. Deze observatie rechtvaardigt in zekere zin het verpleegkundig en medisch handelen maar kan zorgen voor steeds nieuwe ziekteverschijnselen.” Wat dat werkelijk in de praktijk betekent blijft meer verscholen dan ooit. En daar moet echt structurele verandering in komen.

Gisteren heb ik daarom opnieuw zowel de CPT als het College voor de Rechten van de Mens en Amnesty International benaderd om ze nogmaals wakker te schudden en tot actie aan te sporen. Uit mijn brief/email aan hen citeer ik een klein stukje:

“Zo blijkt het bijvoorbeeld veel te simpel te zijn is om een dame van 76, die door een combinatie van gedrag en slechte persoonlijke omstandigheden voor de derde keer in een psychose beland, haar (niet te helpen door die omstandigheden te veranderen maar haar) ‘te helpen’ door het bestaande systeem via Burgemeester en Rechter te gebruiken om deze dame in een kliniek achter slot-en-grendel op te sluiten en haar daar maandenlang vast te houden, lang nadat de psychose al is verdwenen. Daarvoor wordt de kliniek betaald en is deze dus ook belanghebbende in deze inzet van ‘het systeem’ ook al worden hier mensenrechten geschonden. De in het systeem ingebouwde vicieuse cirkel zorgt ervoor dat niemand buiten de mensen die dat zo hebben geregeld en onderdeel zijn van het systeem, zelfs die mevrouw zelf niet, die cirkel kan doorbreken. Zodat een dametje van 76 afgesneden van de maatschappij en ‘beschermd’ tegen bezoek en telefonisch contact zich dan maar neerlegt bij het fait accompli van haar nieuwe omstandigheden die zij zelf beschrijft als ‘(bijna) eenzame opsluiting’, waar de CPT bij gevangenen wel een goed antwoord heeft. Waar is voor deze dame de CPT? Dit is een heel concreet geval dat letterlijk vandaag werkelijk speelt en geen uitzondering is, waarbij het systeem geen enkele(!) interventie/hulp van buitenaf toestaat, zelfs niet volgens de regels van dat systeem. In Nederland.”

En zo wordt sommige mensen de belangrijkste basisbehoeften (Sociale Omgang en Eigen regie) ontnomen en worden ze gereduceerd tot middelen om winst te kunnen maken. Volgens de Gezondheidsraad en ZonMW wordt deze mensen zelfs hun gezondheid afgenomen, namelijk hun eigen “… vermogen zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven.“**.

Vandaag komt ‘Geef om Vrijheid’ Amnesty nog steeds niet op voor deze verwarden, en voor mensen met dementie, die slachtoffer worden van het systeem van afnemen van vrijheden dat wij in de praktijk hanteren en ook nog ‘zorg’ noemen. Helaas is ook veel goed bedoelende familie slecht geïnformeerd en/of geïntimideerd door ‘het systeem’ zodat zij, zonder dat ze zich dat realiseren, medeplichtig worden aan dat onmenselijke systeem van beroving van menselijke vrijheden. En dat geldt ook helaas voor zogenoemde zorgprofessionals die aan een ernstige vorm van beroepsblindheid leiden en voor zichzelf ‘expert’ noemende mensen die zelf vooral een graantje willen meepikken (geld willen verdienen) aan de lucratieve business die Zorg heet…

Niets minder dan een onafhankelijke(!) organisatie met een aan het CPT vergelijkbaar mandaat kan hier werkelijk verandering in brengen en er werkelijk voor gaan zorgen dat ook voor verwarde mensen en mensen met dementie “Foltering en Onmenselijke of Vernederende Behandeling of Bestraffing” maximaal wordt uitgesloten. 

___________________________

Het PERSBERICHT 31-01-2018 van 31 januari 2017
*Het PERSBERICHT uit 2015
** De definitie van Gezondheid 2014 Machteld Huber – ZonMW – Gezondheidsraad.
Voor de Universele Mensenrechten Standaarden Dementiezorg (UMSD) zie HIER.