Wie de schoen past…

Onze maatschappij wikkelt zich steeds strakker in en beweegt daardoor steeds verder af van beschaving. Weinig mensen weten meer dat ‘beschaving’ staat voor: samenwerking tussen mensen om individuen binnen die beschaving te beschermen én krachtiger te maken, en ervoor te zorgen dat de macht en invloed van elk individu op de eigen levenssfeer optimaal is. Het individualisme kent alleen het stukje “dat de macht en invloed van elk individu op de eigen levenssfeer optimaal is” en dan alleen toegepast op zichzelf. Ja, onze maatschappij is een narcistische maatschappij. En wie de schoen past…

Het is dan ook logisch en te verwachten dat er steeds meer mensen zijn die óf alles alleen maar op zichzelf betrekken óf zich afwenden van alles wat volgens hen niet henzelf betreft. En dan zijn er die deze twee strategieën om-en-om afwisselen 😉 Zo vatten enkele mensen mijn vorige post ‘Crematie’ onbedoeld persoonlijk op. Dat is natuurlijk wel erg narcistisch. Mijn post had een duidelijke aanleiding (de dood van mijn moeder) maar is heel algemeen en is geheel passend in mijn boodschap over het verlies van ‘Het Dorp’ als metafoor voor menselijke beschaving, waar deze blog immers over gaat. En ik noem ook geen namen dus ook hier gaat op: wie de schoen past…

Toch zullen we met deze stadse egocentriekelingen steeds meer rekening moeten houden, dat ze er zijn bedoel ik. Een discussie met hen heeft namelijk geen enkele zin omdat ze enkel de twee hierboven genoemde strategieën kennen. Stadse egocentriekelingen zijn per definitie hoofdmensen. Dorpse mensen zijn vaak juist (nog) hartmensen; ‘Hartmensen onderscheiden zich in het bijzonder door de aandacht voor bewustzijn en de focus op het nu-bewust-zijn. Liefde, empathie, spiritualiteit, intuïtie; het zijn menselijke aspecten die alleen op het hart-niveau beschikbaar zijn, en vanaf dat niveau hun invloed en uitwerking op de drie lagere niveaus (Hoofdmensen) uitoefenen. Andersom is onmogelijk.’ De paradoxale grap ontstaat wanneer hoofdmensen gaan uitleggen dat ze hartmensen zijn. Vrij naar Margaret Thatcher zeg ik dan ”Als je moet uitleggen dat je een hartmens bent, ben je dat niet.” En ja, ook hier geldt weer: wie de schoen past…

Tot slot dit: ons ego (brein) is als geen ander in staat om oordelen te vellen over mensen die anders denken en/of doen dan wijzelf. Vanuit onbewust automatisme staat het ego klaar om zijn rationeel onderbouwde oordeel wereldkundig te maken en/of daar naar te handelen. In deze neiging is geen verschil tussen hartmensen en hoofdmensen en je ‘wordt’ pas (weer) hartmens als je aan deze neiging bewust weerstand biedt. En ja, die schoen trek ik zelf meteen aan: ik herken die ‘Pavlov’-reactie van het ego en heb die de afgelopen dagen een paar keer op voelen komen. Maar dan is er gelukkig dat ‘dorp’ van mensen om me heen die me helpen om me niet als egocentriekeling te gedragen. Dat lukt helaas niet altijd en lukt ook niet iedereen. Wie de schoen past…