Compassiezorg

Mijn voorstel is dat we alle zorgsoorten afschaffen en allemaal vervangen voor één zorg: compassiezorg. Laat ik het even uitleggen: vanuit de karikatuur van de TV-serie House snappen we allemaal dat de kern van Medische Zorg toch vooral de fascinatie is met ziekte, en niet op de eerste plaats affiniteit met de drager daarvan. Daar tegenover staat dan Mantelzorg die juist wel vanuit sympathie en vaak compassie voor de zorgbehoeftige is gericht. En dan hebben we natuurlijk ook nog de Belevingsgerichte Zorg waarbij empathie (meedenken en -ervaren hoe iets voor die ander is) centraal staat. En wat te denken van Palliatieve Zorg (letterlijk: Mantelzorg!) dat inmiddels qua doelgroep zo versmalt is dat als ingangsvoorwaarde de verwachting moet zijn dat je wel dood gaat. Maar dood gaan we toch echt allemaal. Allemaal ‘soorten zorg’…

Ondertussen krijgen kinderen overal eten, doen mannen én vrouwen de was voor familieleden, worden er heel wat maaltijden voor hele gezinnen gekookt etc. etc. en is dat allemaal natuurlijk gewoon zorg. Maar om de een of andere reden wordt tegen die heel gewone dagelijkse zorg inmiddels heel anders aangekeken dan tegen de zorg voor een partner met dementie, zorg voor een verstandelijk gehandicapte broer of zorg voor een Oma in een Verpleegtehuis.

In het dorp zie je alleen maar compassiezorg. Dat komt omdat in het dorp iedereen een verlangen heeft om anderen te helpen, om de het eventuele tekort of lijden van die ander te helpen verlichten. De nadruk ligt hier op actie ofwel willen helpen. Het is een vanuit het hart gestuurde intuïtieve puur menselijke response: zorgen. In het dorp lijdt namelijk iedereen als er één behoeftig is of lijdt. Zoals we dat allemaal kennen bij onze kinderen, onze familieleden, onze ouders… En ergens in dat compassiezorg continuüm is een grens getrokken waarachter ‘zorg’ een uitbestede, professionele en/of gecalculeerde zaak is geworden. Berekende voorziening. Rendabele zorg. En bij dat berekenen en ‘professionaliseren’ is géén plaats voor compassie meer gelaten: die som is meedogenloos zonder compassie. O, er zijn heel wat zorgprofessionals die met hart en ziel elke dag compassiezorg leveren, maar het wordt ze niet gevraagd en het wordt alleen ‘gedoogd’ als dit niet de efficiëntie van ‘de zorg’ nadelig beïnvloedt. En het kosten/baten plaatje dat daaronder zit ‘gezond’ houdt.

Compassiezorg omvat het allemaal zonder consessie te doen aan het beschaafde en menselijke principe dat het bij elke behoeftigheid, afhankelijkheid van een ander op de allereerste plaats om die behoefte en afhankelijkheid van die ander gaat. Punt. Als het dat niet is, is het harteloze zorg. De enige échte Belevingsgerichte-, Mantel-, Palliatieve-, Medische-, Dementie- of welke andere zorg dan ook is compassiezorg. Punt. Uit.