Brief aan mijn moeder

Vorige week hebben we afscheid genomen van mijn moeder. Ze is 90 jaar geworden. Inmiddels ruim 13 jaar geleden schreef ik een heuse brief aan mijn moeder. Ik sta nog steeds achter elk woord dat ik toen schreef: 

Woerden, 3 december 2001

Lieve Moeder,

Meestal is het niet zo goed als het ene Jansen-familielid een brief schrijft aan het andere; dan is er meestal ‘iets’, vaak ‘ernstig’ en in ieder geval ‘stront-aan-de-knikker’. Hoe vaak heeft u een brief van een van uw kinderen gehad waar het niet over problemen, fouten, gezeur enzovoort ging? Nog nooit? Nou, dit is er dan wel eentje!

Ik wilde gewoon eens wat dingen opschrijven waar ik normaal in gesprekken niet aan toe kom. Bijvoorbeeld dat ik ontzettend blij ben dat u mijn moeder bent! Dat ik nooit een andere moeder gehad zou willen hebben. Dat ik apetrots ben op u, niet alleen op wat u ‘vroeger’ allemaal voor ons naar beste weten en kunnen heeft gedaan, maar ook op de manier waarop u nju, nog steeds, volop in het leven staat en niet stilletjes vanuit de luie stoel naar buiten gaat zitten turen; op de krachtige persoonlijkheid die u nog steeds bent.

Kinderen kunnen heel hard zijn: ouders mogen immers geen fouten maken. Maar ouders zijn mensen, en dus maken ze fouten. De vraag is niet of u ooit fouten heeft gemaakt, maar of u naar eer en geweten altijd geprobeerd heeft het best mogelijke te doen voor uw kinderen. En ik ben er van overtuigd dat u dat absoluut heeft gedaan, en ik wil dat u weet dat ik dat heel erg waardeer. Het maximale wat kinderen kunnen vragen is dat hun ouders hun best doen (meer kan je toch niet doen), en dat heeft u absoluut en consequent altijd gedaan. En dat doet u nog steeds, terwijl u toch soms door die ingewikkelde familierelaties regelmatig in een verdomd lastig parket zit. Ik zie u uw beste best doen en dat waardeer ik nog steeds enorm. En dat wilde ik zeggen: U bent gewoon een kanjer! En omdat u ook wel eens andere geluiden hoort wil ik dat u dat heel goed weet: U BENT EEN KANJER! Voor mij bent u echt de allerbeste moeder die ik me ooit had kunnen wensen. En ook al roep ik dan bijvoorbeeld eens dat ik het vroeger miste dat ik niet de hele dag op uw schoot geknuffeld zat te worden, dat verandert helemaal niets aan wat ik hier zeg en wat u moet weten: u bent een geweldig mens, een fantastische moeder en als ik een beetje tot goed mens ben opgegroeid dan ben ik u daar heel veel dank voor verschuldigd want u heeft er alles aan gedaan dat binnen uw vermogens lag om dat voor elkaar te brengen. En als u er alleen niet uitkwam heeft u professionele hulp erbij gehaald! Ik zou niet weten wat een kind meer van zijn moeder kan verwachten.

Daarom wil ik u bedanken, echt oprecht en vanuit het diepst van mijn hart bedanken, voor alles wat u vroeger als moeder voor mij hebt gedaan en voor het voorbeeld dat u nog steeds voor mij bent als het gaat over hoe u in de wereld staat. Ik vindt u een moordmens, een fantastische moeder en u geeft mij alle redenen om als kind ongelooflijk trots op u te zijn, en dat ben ik dus ook. Ook al ziet u mij niet wekelijks verschijnen, zo denk ik over u en ik houd ongelooflijk veel van u. Ik hoop dat ik nog heel lang van u mag genieten!

Uw trotse zoon Paul.